اخلاق، به معنای رفتار و خوی عادت شده، گاه به وصف حالت یا رفتار اشاره دارد و به ملکه نفسانی اطلاق می‌شود. در معنای دیگری، اخلاق را می‌توان به عنوان دانش نظام‌مند Ethics در نظر گرفت که از خوب و بد بحث می‌کند.
اخلاق حرفه‌ای بر دو مفهوم “رفتار” و “خصلت‌های باطنی” استوار است. می‌توان آن را به عنوان مجموعه ای از رفتارها، حالات فردی، باورها، ارزش‌ها و کنش‌های اجتماعی قابل مشاهده، در چند سطر توصیف کرد.
۱. غرایض و صفات باطنی که در انسان وجود دارد.
۲. اعمال و رفتاری که از این خصلت‌های باطنی ناشی می‌شود.
۳. اخلاق را می‌توان به رفتار پسندیده یا حالت نفسانی خوب مبتنی بر ارزش نیز اطلاق کرد.
بنابراین اخلاق مجموعه‌ای از هنجارها و ارزش‌های رفتاری، یا مجموعه‌ای از بایدها و نبایدها، خوب‌ها و بدها، درست‌ها و نادرست‌ها است که انسان با اختیار و اراده باید در خود ایجاد کند و با تلاش و کوشش به سمت هدفی درست حرکت نماید. اخلاقیات به عنوان سیستمی از ارزش‌ها و باید و نبایدها تعریف می‌شود که براساس آن نیک و بدهای سازمان مشخص می‌شوند و عمل بد از خوب متمایز می‌شود.
تعریف کاربردی اخلاق حرفه‌ای
اخلاق به طور ساده و خلاصه، شامل شناخت صحیح از ناصحیح و آنگاه انجام صحیح و ترک ناصحیح است. تشخیص درست از غلط همیشه ساده نیست. بسیاری از دانشمندان علم اخلاق ادعا می‌کنند که با توجه به اصول اخلاقی در مقام عمل همیشه یک راهکار درست وجود دارد. برخی دیگر درباره اخلاق حرفه‌ای معتقدند که راهکار درست بستگی به موقعیت و شرایط دارد و تشخیص اینکه کدام راهکار درست است در نهایت به عهده خود فرد است.