## آمارهای بازار بورس: کذب و سیاه نمایی
با بررسی آمارهای رسمی و غیر رسمی، به سرعت متوجه دست‌های پلیدی می‌شویم که در تلاش هستند تصویر بدبخت‌ترین کشور دنیا را از ایران ارائه دهند. اما با نگاهی دقیق‌تر به آمارها، حقیقت تلخ فاش می‌شود: اکثر آمارها نادرست و حتی کذب محض هستند. حتی آمارهای رسمی بازار بورس هم با واقعیت فاصله زیادی دارند و شاخص‌های معرفی شده به دلیل اطلاعات غلط و جهت‌دار، کاملا نادرست و غیر قابل اعتماد هستند.
بزرگترین نگرانی فعلی، آمارهای بازار بورس است. براساس آمار اخیر بانک مرکزی، تولید ناخالص داخلی به اندازه نقدینگی کشور است، یعنی گردش پول تنها یک بار در سال اتفاق می‌افتد! همچنین هزینه‌های خانوارها از درآمدشان بیشتر نشان داده شده، که امری غیر ممکن است.
مدتی قبل، انتشار آمارهای نگران کننده طلاق، جو روانی بدی را در جامعه ایجاد کرده بود. به نظر می‌رسید از هر 5، 4، و حتی 3 ازدواج، یک مورد به طلاق ختم می‌شود. اما یک محقق علوم اجتماعی پس از بررسی‌های علمی و مستدل، اعلام کرد که از هر 26 ازدواج، یک مورد به طلاق منجر می‌شود.
نکته قابل توجه دیگر، آمارهای نگران کننده مسکن است که به نظر من، به عنوان یک کارشناس در این حوزه، کاملا کذب و دستکاری شده است. در حالی که با وجود 30 درصد افت قیمت نسبت به سال گذشته، هیچ مشتری برای مسکن پیدا نمی‌شود، بانک مرکزی و مرکز آمار ایران، تورم سالیانه مسکن را 41 درصد اعلام کرده‌اند.
امروزه 85 درصد اقتصاد ایران دولتی است و اصولاً آمار فعالیت آنها شفاف نیست. به همین دلیل، بیش از چهار پنجم آمارها به صورت شفاف منتشر نمی‌شود. حتی به جرات می‌توان گفت صورت‌های مالی حسابرسی شده هم با واقعیت تطابق ندارند.
## آمارهای دروغ، مانع پیشرفت
کشور مملو از آمارهای دروغین داخلی و خارجی است که باید با آنها مقابله جدی کرد. چرا که این آمارها روحیه جامعه را به شدت می‌آزارد و باعث یاس و ناامیدی گسترده می‌شود. این آمارهای دروغین، پیشرفت‌های کشور را صفر و حتی منفی نشان می‌دهند و تلاش‌های دولتمردان و صنعتگران را خنثی می‌کنند.
من بارها از نمایندگان مجلس و دادستان کل کشور، به عنوان مدعی‌العموم، خواسته‌ام که به آمارهای ارائه شده ورود کنند و منتشر کنندگان این آمارها را تحت پیگرد قانونی قرار دهند. چرا که آنها با سیاه‌نمایی در آمارهای بازار بورس، باعث فرار سرمایه‌ها و آسیب جدی به روان جامعه شده‌اند.
بخش بزرگی از فعالین اقتصادی برای فرار از مالیات، از ارائه گزارش‌های مالی درست طفره می‌روند و قوانین در این زمینه بازدارنده نیست. تقریبا تمام فعالین اقتصادی، تا جایی که می‌توانند، آمار و اطلاعات دروغ ارائه می‌دهند و این مسئله در سطح کلان باعث سیاه‌نمایی می‌شود.