دولت سایه، الهام گرفته از ساختار سیاسی کشورهای پادشاهی مانند بریتانیا، کانادا و استرالیا است. یکی از نشانه های بارز این نوع مدیریت، انتخاب افراد ناتوان و ترویج فرهنگ چاپلوسی است.
“مدیریت سایه” نوعی از مدیریت است که در آن، تصمیمات توسط یک شخص یا گروهی خارج از سازمان گرفته می شود و توسط مدیران سازمان اجرا می گردد. مدیران سایه حضور فیزیکی مشخصی ندارند، اما برای کسب منافع خود، در قالب چهره دیگران، فرمان صادر می کنند و حکم می رانند. این تعریف در سطحی بالاتر برای دولت ها با عبارت “دولت سایه” به کار گرفته می شود.
در “مدیریت سایه”، افراد یا گروهی که صاحب قدرت و ثروت هستند، برخی از مدیران سازمان ها را به خدمت خود در می آورند و دستورات خود را از طریق این مدیران دست نشانده اجرا می کنند. در این شرایط، مدیر دست نشانده، بجای پیگیری منافع و اهداف سازمان، تمام منابع و امکانات سازمانی را در جهت تحقق اهداف و منافع فرد یا گروهی که در سایه عمل می کنند، به کار می گیرد.
در این سبک مدیریت، گروه های غیر رسمی در مجالس و دورهمی ها تصمیم گیری می کنند و تصمیمات خود را به مدیر دست نشانده دیکته می کنند. مدیر دست نشانده نیز مجبور به اجرای تصمیمات گرفته شده است و کوچکترین قدرت انعطاف و خلاقیت ندارد.
در شیوه مدیریت سایه، شعارهای مردم فریب داده می شود، اما عمل خلاف آن انجام می شود. به عنوان مثال، شعار مدیریت مشارکتی داده می شود، اما نیروهای متخصص و دلسوز حذف می شوند تا فضای سازمانی، فساد و فریب را به راحتی در خود جای دهد.
سبک مدیریت دولت سایه
سبک مدیریت سایه، برای افراد صاحب اندیشه، بسیار مضر است و باعث فرار آنها از سازمان می شود. در “مدیریت سایه”، منافع و مصالح عمومی، بسیار کم رنگ دیده می شود و اگر در مقطعی به آنها اهمیت داده شود، آن هم نوعی حیله و فرار به جلو برای گمراه کردن و کسب منافع بلند مدت است.
در سطح بین المللی نیز کشورهای صاحب قدرت سیاسی، نظامی، اقتصادی و تکنولوژی، برای کسب منافع خود، تلاش می کنند مدیرانی را بر کشورهای ثروتمند در منابع و ذخایر، به قدرت بنشانند که به اهداف آنها جامه عمل بپوشانند. اگر شرایط از این طریق مهیا نشود، تلاش می کنند فرد یا افرادی را بر ساختار قدرت بنشانند که از دانش و تخصص کافی برخوردار نباشند، تا از ناتوانی اندیشه آنها سوء استفاده کنند. اگر در این مسیر هم موفق نشدند، سعی می‌کنند از اهرم‌های سیاسی، اطلاعاتی و نظامی بهره گیرند.
در سبک مدیریت دولت سایه، مدیران مانند مهره ای در دست کسانی هستند که ظاهرا حضور ندارند، بنابراین مجبور هستند بجای منافع و مصالح سازمان و جامعه، تصمیمات فرد یا گروهی را اجرا کنند. حاصل این نوع مدیریت، در دراز مدت، گسست اعتماد و مشروعیت و همچنین شکست اهداف سازمانی و کشور است، که نتایج تلخ آنرا مردم باید تحمل کنند. می توان گفت که ضعف آگاهی افراد جامعه، مانند سربازان دشمن، پا به پای آنها، دشنه بر قلب مدیران شجاع، دلسوز و آگاه جامعه می زند، که تاریخ از این وقایع کم ندیده است.
نوشته دولت سایه چه کسانی هستند؟ اولین بار در پایگاه خبری تحلیلی سرمایه فردا. پدیدار شد.